Ο Μυστικός Δείπνος, ο Διόνυσος και τα παιδιά μας

Κατεδαφίζοντας το κοινωνικό μοντέλο οι Γάλλοι δεν βλέπουν το νέο κοινωνικό μοντέλο :

Από τους αιώνια ερωτευμένους περνάμε στην παντοτινή αγάπη γονιού και παιδιού.

Γαλλία, η χώρα των επαναστάσεων και των κοινωνικών αλλαγών.

Είδαμε τους Γάλους να γκρεμίζουν το παλιό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης αναζητώντας ταυτόχρονα το νέο.

Το νέο μοντέλο που υπάρχει δίπλα μας, χωρίς όμως οι Γάλλοι να το βλέπουν.

Βεβιασμένα αποβάλλουν το παρελθόν χωρίς να ξέρουν ακόμα το τι είναι το νέο που θα έρθει.

Τα πάντα για το θέαμα στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Φυσικά και ήταν grotesque, οριακά χυδαίο, το θέαμα το οποίο παρακολουθήσαμε.

Θίγει όλους εμάς τους χριστιανούς, θίγει πιστούς άλλων θρησκειών.

Ακούσαμε και τον πολύ Ερντογάν να λέει και ότι αυτός θίγεται.

Ήθελε μάλιστα να μιλήσει με τον Πάπα για το θέμα.

Τι έγινε λοιπόν;

Τι συνέβη και θίγονται τόσο διαφορετικοί άνθρωποι;

Κοντόφθαλμα οι πολλοί βλέπουν :

• να εξομοιώνεται η διαφορετικότητα με τη διαστροφή,
• να εμπλέκονται σε όλ’ αυτά ανήλικα παιδιά,
• να χρησιμοποιείται και να χειραγωγείται η Loatki κοινότητα.

Και όμως, το μήνυμα που περνάει από την ανεκδιήγητη τελετή είναι πολύ ηχηρό.

Ακόμα κι απ’ ότι οι ίδιοι οι Γάλλοι φαντάζονται.

Το μήνυμα είναι ότι:

Από τους αιώνια αγαπημένους ερωτευμένους της κλασσικής γαλλικής κουλτούρας,

Από το mon amour éternel,

περνάμε στην άδολη και παντοτινή αγάπη γονιού και παιδιού.

Αυτό θα κυριαρχήσει από εδώ και πέρα.

Η Γαλλία ήταν πάντα η χώρα των μεγάλων αλλαγών και επαναστάσεων.

Με πρόθεση η αριστερή κυβέρνηση της Γαλλίας διοργάνωσε την ανεκδιήγητη τελετή.

Με το «Μυστικό Δείπνο», το Διόνυσο και τη παρέλαση των τραβεστί ανάκατα με ανήλικα παιδιά κατεδαφίζουν το κοινωνικό μοντέλο μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε.

Μέσα στο οποίο ζούσαμε.

• Το σπίτι, η οικογένεια, η θρησκεία, ο γάμος.
• Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
• Τη θρησκεία, τις θρησκείες, τη κοινωνική οργάνωση.

Το επιβεβαίωσε ο Διόνυσος – στρουμφάκι που υπερασπίστηκε εκ των υστέρων τη διαφορετικότητα.

Προσοχή! Άλλο διαφορετικότητα και άλλο διαστροφή.

Και παιδιά μέσα σε τέτοια δρώμενα.

Ανοίγει το δρόμο για το πανσεξουαλισμό, τη κακοποίηση, το δημογραφικό, τη γενική κατάπτωση.

Παρουσιάζει το πρόβλημα ως φυσιολογική κατάσταση.

Και μάλιστα με την ευκαιρία της γιορτής του αθλητισμού και του ανθρώπινου σώματος.

Έχει θύματα μια ολόκληρη γενιά και τις επόμενες.

Έχει θύματα παιδιά.

Εκτός από την κατεδάφιση,

αυτή η πρόκληση, αυτή η διακωμώδηση μας δείχνει ότι οι Γάλλοι γκρεμίζουν το παλιό μοντέλο αναζητώντας ταυτόχρονα το νέο.

Το νέο που υπάρχει δίπλα μας, χωρίς όμως να το ξέρουν οι Γάλλοι.

Όπως δεν ήξερε και ο Κολόμβος όταν έφθανε στην Αμερική το τι πρόκειται να συναντήσει.

Ήλπιζε να συναντήσει τη γη, δεν ήξερε όμως πως θα είναι μια νέα ήπειρος.

Έχουν προηγηθεί πολλές αλλαγές μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης.

• Περάσαμε από τη μητριαρχία στη πατριαρχία και σήμερα στην ισότητα.
• Από τα παιδιά που ήταν res, δηλαδή πράγματα ή ζώα στη παντοδυναμία του παιδιού σήμερα.
• Από την αρχαία, τη χριστιανική, τη μεσαιωνική, την αναγεννησιακή, τη ρομαντική αισθητική και κουλτούρα στο σήμερα.

Με τη κατεδάφιση,

Η Γαλλία μας λέει ότι έχουμε εγκαταλείψει, τη κουλτούρα της αιώνιας αγάπης των παντοτινών εραστών που δέσποσε τους αιώνες που προηγήθηκαν.

Που θέλει τον άντρα και τη γυναίκα, το θείο ζεύγος, το ζεύγος που σε ρομαντική ένωση –  ει δυνατόν και χωρίς καθόλου σεξουαλικές σχέσεις – να εκθειάζουν τον έρωτα με την κομψότητα και λεπτότητα ενός γαλλικού πολιτισμού που είχαν γνωρίσει οι προηγούμενες γενιές.

Έγινε σαφές αυτό με τις χυδαιότητες και τα πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα της πασαρέλας, του Διονύσου και της στρεβλής παρουσίασης της Loatki κοινότητας.

Τι οικοδομείται όμως; Είναι το ερώτημα που παραμένει.

Ας ξεστομίσουμε λοιπόν εμείς το ποιο είναι το νέο μοντέλο που ήδη υπάρχει δίπλα μας.

Εκεί που είχαμε το ζεύγος δύο ερωτευμένων τώρα έχουμε το ζεύγος γονέα παιδιού.

Το νέο μοντέλο στηρίζεται στην αγάπη του κάθε γονιού για το παιδί του.

Στη μαγική αυτή σύνδεση που είναι ανιδιοτελής, ατελείωτη, απεριόριστη, απέραντη, που είναι αιώνια αγάπη χωρίς όρους, χωρίς αντίκρισμά και χωρίς περιορισμούς.

Ο γονιός αγαπάει το παιδί του, ζει μαζί του.

Η καλύτερη περίοδος της ζωής του είναι όταν αυτός ζει μαζί με το παιδί του.

Όχι εγωιστικά.

Το παιδί είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα, έχει τη δική του ύπαρξη και τη δική του προσωπικότητα.

Το παίρνει από το χέρι για να πορευθούν μαζί, να περπατήσουν, ν’ αγαπήσουν τη ζωή, να βοηθήσει το παιδί να την ανακαλύψει και αυτό και να την αγαπήσει.

Αγαπούν τη ζωή, αγαπούν ο ένας τον άλλο, αγαπούν να είναι μαζί και αγαπούν και όλο το κόσμο.

Και πρώτα απ’ όλους τον άλλο γονιό του παιδιού.

Και φυσικά τον αγαπούν.

Ακόμα και αν οι γονείς δεν είναι μαζί.

Ακόμα και αν το παιδί περνά μισό χρόνο με τον ένα και μισό με τον άλλο.

Ακόμα και αν δεν μπορεί να συγχωρέσει τον άλλο.

Ακόμα και αν η μέθοδος ανατροφής του ενός διαφέρει από τον άλλο.

Ακόμα και τότε συγχωράει και αγαπά.

Τελικά οι γάλοι κατάφεραν να ενοχλήσουν.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που ενόχλησαν οι Γάλλοι.

Το ίδιο ενοχλούσαν όταν κόβανε τα κεφάλια των βασιλιάδων.

Δεν έχασαν ευκαιρία να μας το θυμίσουν.

Η Αντουανέτα κυκλοφορούσε στη τελετή με το κεφάλι της στο χέρι.

Και τώρα είναι βίαιη η αλλαγή και περισσότερο ίσως, μόνο που δεν συνδέεται με αίμα.

Είναι αλήθεια ότι και σήμερα η κοινωνία μας βρίσκεται σε μία ανάλογη περίοδο αλλαγών.

Χρειάζονται όμως φωτισμένα μυαλά για να οδηγήσουν αυτές τις αλλαγές :

• την προσωπική ευτυχία,
• σε καλύτερη ζωή,
• σε περισσότερα χρήματα,
• στη καταπολέμηση του δημογραφικού,
• σε περισσότερη ελευθερία.

Συνοψίζοντας, Οι Γάλλοι κατάφεραν να μας πουν : αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.