Δείτε το άρθρο ΕΔΩ

Η Emma Johnson αναρωτιέται αν το κίνημα 50/50 έχει ξεπεραστεί ή απλώς εξελίσσεται σύμφωνα με τη νέα κοινωνική πραγματικότητα. Η αλλαγή των κανόνων συμβαίνει τόσο γρήγορα ώστε οι ακτιβιστές δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Αυτό το πρόβλημα εξετάζεται διεξοδικά, με έμφαση στα δεδομένα και τη στροφή προς στοχευμένες παρεμβάσεις.

Η άνοδος του 50/50 στις καθημερινές συνήθειες

Η παρουσία του 50/50 έχει αυξηθεί σημαντικά σε πολλά σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Πριν πέντε χρόνια, μόνο 15 % των χωρισμένων γονέων είχαν τέτοιες συμφωνίες. Σήμερα όμως αυτό αλλάζει ραγδαία. Μάλιστα, σε περιοχές όπου το 50/50 έχει γίνει κοινωνική νόρμα, πολλοί γονείς το θεωρούν δεδομένο, όχι νόμο

Η έλλειψη ερευνητικών δεδομένων

Αν και η κοινή αντιληπτή κουλτούρα διευρύνεται, κανείς δεν γνωρίζει πόσες οικογένειες υιοθετούν 50/50 πρακτικά, πόσες το αποφασίζουν οικειοθελώς και πόσες μέσω δικαστικής παρέμβασης. Αυτό καθιστά δύσκολη τη χάραξη πολιτικών βασισμένων σε ακριβή στοιχεία 

Η δυναμική της κοινωνικής αλλαγής χωρίς νόμους

Η Johnson υπενθυμίζει ότι πολλές κοινωνικές μεταβολές—όπως η χρήση της ζώνης ασφαλείας ή η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας—προηγήθηκαν των νόμων μέσω αλλαγής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Αναφέρει ότι το 25 % είναι το κρίσιμο ποσοστό για να γίνει μια ιδέα mainstream.

Το κίνημα 50/50 φαντάζει ξεπερασμένο;

Η Johnson παραδέχεται ότι η ακτιβιστική προσέγγιση εστιάζει συχνά σε μεταρρυθμίσεις νόμων—μία πορεία επιδεικτική, αλλά όχι πάντα αποτελεσματική. Σήμερα, όπου το 50/50 γίνεται όλο και πιο κοινό, το να μένεις προσκολλημένος σε παλιές τακτικές μπορεί να σε κάνει απαρχαιωμένο.

Εναλλακτικές στρατηγικές δράσης

Η πρόταση της Johnson είναι σαφής: αντί για νομοθετική μάχη, χρειάζεται επένδυση σε αλλαγή κουλτούρας. Αυτό σημαίνει εκπαίδευση δικαστικών, δικηγόρων, δημοσιογράφων και γονέων για να γίνει η συνιδρυμένη φροντίδα κοινωνική προσδοκία, όχι εκκρεμότητα.

Κληρονομιά και νέα αφήγηση

Χρειάζεται να ξαναγραφτεί η ιστορία του κινήματος. Αντί για θρήνο και πόλωση, η αφήγηση πρέπει να αναδεικνύει τα καθημερινά παραδείγματα οικογενειών που λειτουργούν ομαλά με 50/50 χρόνο φροντίδας. Αυτές οι ιστορίες λειτουργούν ως κοινωνικά πρότυπα και αλλάζουν το πλαίσιο.

Συμπέρασμα

Το ερώτημα δεν είναι αν το κίνημα 50/50 είναι ξεπεραασμένο αλλά αν οι ακτιβιστές κατανοούν ότι η κοινωνική αλλαγή οδηγεί και δεν ακολουθεί τις εξελίξεις. Η πραγματική νίκη δεν είναι στην αλλαγή νόμων αλλά στην αλλαγή ζωών και κοινωνικών κανόνων.

Το σχόλιό μας :

Στις ΗΠΑ μιλάνε για το κίνημα του 50 / 50. Εμείς μιλάμε για την επανάσταση του 50 / 50.

Οι συντηρητικές Η.Π.Α. στηριζονται στην οικογένεια σαν μοντέλλο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.

Ορθά αναρωτιέται η Johnson αν το 50 / 50 στο γάμο είναι ξεπερασμένο από τη κοινωνική πραγματικότητα.

Γιατί δεν τολμάει να ξεστομίσει ότι ο γάμος και η οικογένεια είναι ξεπερασμένα, όχι το 50 / 50.

Εμείς και μεγάλο μέρος του πλανήτη ζούμε μέσα σε ένα άλλο μοντέλο.

Αυτό που οικοδομεί η επανάσταση που έχει ήδη ξεσπάσει.

Η ισότητα, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, η κατακρήμνιση των γάμων, η αρνησιοικία, δείχνουν την ανατροπή.

Οι τάσεις είναι ορατές. Οοι “ακτιβιστές” της Emma μελετούν και ενημερώνουν.

Οι “ακτιβιστές” του 50/50 Revolution μένει να οραματιστούν και να εμπνεύσουν.

Όχι για να αλλάξουν οι νόμοι.

Όχι για σεμινάρια στους δικαστές και δικηγόρους.

Αλλά πρώτα απ’ όλα για να διευκολύνουν στη πράξη τους γονείς και ιδίως τους νέους γονείς.

Το 50/50 επαναστατικό κοινωνικό μοντέλο είναι εδώ, υπάρχει και λειτουργεί.