Πλήρωνε Λαέ για τον κακό δικαστή!

Ένα άρθρο του Νίκου Καβερνάρου

Οι ομοιότητες που έχει η απαλλοτρίωση ακινήτου και η αποξένωση ενός παιδιού :

Ο πολίτης μπορεί να στραφεί εναντίον του κράτους και για παράνομες ενέργειες της δικαιοσύνης.

Αντίθετα με τους μύθους μέσα στους οποίους μας μεγάλωσαν :

Η δικαιοσύνη έχει πρόσωπο.

Η δικαιοσύνη έχει όνομα.

Αυτό γράφεται στη πρώτη παράγραφο κάθε δικαστικής απόφασης.

Και γράφεται για να γίνει το όνομα γνωστό στο Πανελλήνιο.

Μία νέα καταδίκη της Ελλάδος από το δικαστήριο του Στρασβούργου άλλαξε τη κατράσταση στην Ελλάδα :

Αν η δικαιοσύνη με την απόφασή της ζημιώσει τον πολίτη, ο πολίτης μπορεί να ζητήσει την αποζημίωσή του από τα εθνικά δικαστήρια.

Και αν επιδικαστεί αποζημίωση να ζητήσει και την αναγωγή του ποσού στον υπαίτιο δικαστή. Αυτό που γράφεται το όνομά του στην απόφαση.

Για να χρεωθεί ο υπαίτιος τη ζημία που πλήρωσε το κράτος στον πολίτη.

Γιατί δεν είναι η «νομολογία» που παρανομεί, είναι ο δικαστής που παρανομεί.

Αυτό μας είπε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του.

Στην υπόθεση Ζουμπουλίδης κατά της Ελλάδος.

Μέχρι τώρα ο νόμος έγραφε ότι ο πολίτης μπρούσε να στραφεί εναντίον του κράτους μόνο για παρανομίες της διοίκησης.

Με την απόφαση ΕΔΔΑ ο πολίτης μπορεί να στραφεί εναντίον του κράτους και για παράνομες ενέργειες της δικαιοσύνης.

Την εξέλιξη αυτή του ΕΔΔΑ θα συμπληρώσει μια άλλη αλλαγή που εξήγγειλε ο Υπουργός Δικαιοσύνης.

Μετά από μία καταδικαστική απόφαση του ΕΔΔΑ θα ξανανοίγει η δικογραφία για να διορθωθούν οι παράνομες αποφάσεις.

Το συγκλονιστικό όμως της απόφασης είναι ο συλλογισμός με τον οποίο το ΕΔΔΑ κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα.

Κάθε άνθρωπος έχει το ατομικό δικαίωμα της προσφυγής στη δικαισούνη για να τύχει αποτελεσματικής ένδικης προστασίας.

΄Επρεπε επομένως ο εσωτερικός δικαστής, με την ανάλογο εφαρμογή της διάταξης, να επεκτείνει την προστασία και να επιδικάσει αποζημίωση για παράνομες ενέργειες της δικαιοσύνης.

Η τεχνική της ανάλογης εφαρμογής των διατάξεων πρόκειται να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη στον μαστιζόμενο από τη δικαιοσύνη τομέα των σχέσεων ενός γονέα με το παιδί του.

Ο δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου και Μονομελούς Εφετείου αναδείχθηκε στο μόνο εσωτερικό κρατικό όργανο αρμόδιο για τη προστασία του παιδιού όταν η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια της δικαιοσύνης.

Ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να βρει τη διάταξη που με ανάλογη εφαρμογή της θα προστατεύσει το παιδί.

Σε τομείς όπως η εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων, η ακρόαση της γνώμης του παιδιού, η πάταξη των ψευδών κατηγοριών, η επέμβαση στην επαφή γονέα παιδιού όσο διερευνούνται κατηγορίες σε βάρος ενός γονέα, οι κατηγορίες για ενδοοικογενειακή ψυχολογική βία ….

Αν διεκπεραιτωτικά ο δικαστής αρνείται να πάρει μέτρα, τότε να περιμένει την αγωγή αποζημίωσης και την σε βάρος του αναγωγή.

Γιατί βρισκόμαστε στο 2024.

Ν.Κ.