Τρία χρόνια μετά τη 16η Σεπτεμβρίου 2021

Πριν τρία χρόνια άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους.

Τέθηκε σε ισχύ ο Αστικός Κώδικας της συνεπιμέλειας.

Της κοινής ανατροφής των παιδιών και από τους δύο γονείς δηλαδή.

Αφήσαμε πίσω τον νόμο 1359/1983.

Τον νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου για την ισότητα

Που η νομολογία τον εξέλιξε σε καρκίνωμα.

Που οδήγησε σε θλίψη, κακοποίηση και δυστυχία.

Την απάνθρωπη θλίψη του παιδιού που δεν ανατρέφεται από κοινού και εξίσου από τους γονιούς του.

Και έναν από τους γονείς να στερείται την ανατροφή των σπλάχνων του

Και όλοι να βιώνουν την κακοποίηση, απαξίωση και εξευτελισμό στημένοι μπροστά στην Ελληνική Δικαιοσύνη.

Η πρωτοφανής κακοποίηση οδήγησε σε μια ιδέα, σε μία κραυγή, σε ένα σύνθημα:

Συνεπιμέλεια.

Χωρίς να ξέρουν καλά καλά τι ακριβώς σημαίνει,

Έχω ακούσει, χρόνια πριν, δικαστές να την αποκαλούν «τρελαμάρες» από την έδρα.

Σήμερα τη βρίσκεις σε κάθε δικαστική απόφαση, ακόμα και σε αυτές που δίνουν αποκλειστική επιμέλεια.

Παρόλο που σαν όρος δεν συναντάται σε κανένα νόμο.

Ακόμα και ο διορθωτής κειμένου δεν την αναγνωρίζει.

Γιατί ήταν από τη σύλληψη της μια λέξη ταμπού. Δεν επιτρεπόταν να ξεστομιστεί,

Εντασσόταν στο περιθώριο, την περιγελούσαν και την λοιδορούσαν,

Στην πραγματικότητα όμως οι επικριτές της, απλά έτρεμαν την αναπόφευκτη εδραίωση της,

γιατί Συνεπιμέλεια εν τέλει σημαίνει το δικαίωμα να αγαπάω τα παιδιά μου –

Και δεν είναι απλά ένα δικαίωμα.

Είναι η ίδια η υπαρξιακή υπόσταση του καλού γονιού.

Δεν μπορεί ένας καλό γονιός να υπάρξει χωρίς τα παιδιά του,

Δεν μπορεί να φάει, να κοιμηθεί, να διασκεδάσει, να ζήσει.

 Το παιδί δικαιούται να το μεγαλώσουν και οι δύο γονείς από κοινού και εξίσου

• Μέσα στο γάμο ή σύμφωνο ή εκτός, με συγκατοίκηση ή αρνησιοικώντας, δηλαδή σε δύο σπίτια γιατί αρνούνται τη συγκατοίκηση,
• Μόνο οι γονείς ρυθμίζουν, ο Δικαστής επιλύει διαφωνίες,
• Δεν απονέμει επιμέλειες ο Δικαστής, αυτό το κάνει ο νόμος
• Μόνο κατά παρέκκλιση, με διαδικασία και προϋποθέσεις μπορεί να χάσει ένας γονιός επιμέλεια.
• Η ίδια η επιμέλεια έχει ψαλιδιστεί αφού και οι δύο γονείς πληρώνουν διατροφή σε χρήμα για το παιδί, αποφασίζουν και οι δύο για την υγεία, την εκπαίδευση, τον τόπο κατοικίας κα.

Με το νέο Αστικό Κώδικα μαλάκωσε η απαράδεκτη παλιότερη νομολογία του νόμου 1359/1983.

Σήμερα :

1. Δίνουν όλο και περισσότερες μέρες διανυκτέρευσης που πλησιάζει το 30 %, 8 με 12 διανυκτερεύεσις το μήνα. Ο βιασμός της ψυχής του κάθε δεύτερου Σαββατοκύριακου τείνει να γίνει άσχημη ανάμνηση
2. Δίνουν όλο και περισσότερη κοινή επιμέλεια,
   1. η απόλυτη εξουσία της αποκλειστικής επιμέλειας έχει πλέον μετριαστεί.
   1. Σχολεία, γιατροί, δραστηριότητες και κάθε τρίτος που έρχεται σε επαφή με τα παιδιά, είναι υπόλογος απέναντι και στους δυο γονείς ανεξαρτήτως ποιος έχει την επιμέλεια.
   1. Η θλιβερή πραγματικότητα με δασκάλους που δεν ενημέρωναν για την ακαδημαική πρόοδο των παιδιών, δεν επέτρεπαν την είσοδο σε σχολικές εορτές, γιατρών που δεν έδιναν γνωματεύσεις
3. έχει μετριαστεί η αλλαγή κατοικίας του παιδιού,
   1. πλέον τα παιδιά δεν εξαφανίζονται.
   1. Η άγρια αποξένωνση γονέα και παιδιού με την αυθαίρετη αλλαγή κατοικίας επίσης τείνει να ενταχθεί στο παρλθόν.
4. έχουν εξορθολογιστεί οι διατροφές.

Και ενώ ο νόμος γράφει «από κοινού και εξίσου» οι δικαστές της επιμέλειας με οργανωμένο σχέδιο ακυρώνουν το νόμο :

• Γράφουν ολόκληρο το κείμενο του Αστικού Κώδικα στην απόφαση
• Και κάνουν ότι κάναν πριν, αναιτιολόγητα και αόριστα δίνουν αποκλειστική επιμέλεια στη μητέρα.

Αυτό είναι το έλλειμα δημοκρατίας. Αυτό κι αν είναι παράβαση της αρχής του κράτους δικαίου.

Άλλα γράφει ο νόμος που ψήφισε η Βουλή, άλλα κάνει ο δικαστής.

Μην ακούτε συναδέλφους μου που παρουσιάζουν σαν επιτυχία μικροαποφάσεις που ξεφεύγουν λίγο από τον γενικό κανόνα.

Ο δικαστής θα εφαρμόσει το νόμο όταν, αντί να συζητάει για επιμέλειες, επιλύει διαφωνίες των γονέων.

Διαβάστε τον Αστικό Κώδικα και συγκρίνετε τις αποφάσεις, όλες τις αποφάσεις.

Πιστέψτε τα μάτια σας και μόνο.

Όταν το κάνετε αυτό θα διαπιστώσετε και κάτι πολύ πιο σημαντικό.

Σήμερα, 3 χρόνια μετά, όλα αυτά είναι ξεπερασμένα.

Η πραγματικότητα έχει αφήσει πίσω της τον δικαστή.

Δεν χωρίζουν οι νέοι γονείς

Γιατί δεν παντρεύονται.

Οι γονείς συμφωνούν μόνοι τους, έξω από τα δικηγορικά γραφεία και τα δικαστήρια.

Να μεγαλώσουν με ίσο χρόνο τα παιδιά τους.

50 50

Έτσι όπως το γράφει ο Αστικός Κώδικας.

Μόνο οι δύο γονείς.

Μακριά από παππούδες και γιαγιάδες.

Σε συνεννόηση.

Με καλές ή και με κακές σχέσεις μεταξύ τους.

Ίσως με τους νέους συντρόφους τους.

Ίσως και με τα παιδιά των συντρόφων τους.

Γονείς που ξέρουν ότι ο μόνος σύμμαχός τους στην ανατροφή του παιδιού τους είναι ο άλλος γονιός.

Γονείς που βλέπουν άλλους γονείς παγιδευμένους στη σκύλα και στη Χάρυβδη.

Ανάμεσα σε δικηγορικά γραφεία και δικαστήρια.

Κλαίνε και γελάνε με αυτούς.

Αυτούς τους λυπούνται.

Αυτοί όμως γελάνε γιατί οι ζουν τη δική τους ζωή.

Δεν αφήνουν άλλους να ζουν σε βάρος τους.

Πρόκειται για την επανάσταση του 50 50.

Είναι η γενιά που θα βγάλει την Ελλάδα από τον δημογραφικό χειμώνα.

Είναι η γενιά που τρέφεται από τη μοναδική και απεριόριστη ανιδιοτελή αγάπη του γονιού για το παιδί του.

Είναι η γενιά που θα γεμίσει τους δρόμους τις πλατείες και τα σχολεία με παιδικές φωνές. Και με αγάπη.

Είναι η γενιά της επανάστασης του 50 50.

Πριν είκοσι χρόνια ξεστομίζαμε τη λέξη συνεπιμέλεια και μας λέγαν να σωπάσουμε.

Σήμερα περήφανα διαλαλούμε 50 50, ίσο χρόνο, από τη πρώτη μέρα του παιδιού, και οι μόνοι που ακούγονται παράξενοι είναι αυτοί που έχουν αντίρρηση στο 50 50.

Η κοινή, συλλογική, προσπάθεια ποτέ δεν σταμάτησε.

Πολύ σύντομα θα αναγκαστούν και οι δικαστές ν’ ακολουθήσουν την πραγματικότητα.

Δεν θα χρειαστεί κανένας υπουργός και κανένας νομοθέτης.

Απλά θα εφαρμοστεί ο Αστικός Κώδικας, όπως άλλαξε τρία χρόνια πριν.

Οι δικαστές θα δίνουν ίσο χρόνο και φροντίδα και στους δύο γονείς.

Και θα επιλύουν διαφωνίες.

Γιατί θ’ αναγκαστούν μετά τη καθολική κατακραυγή να φανούν χρήσιμοι.

Το μήνυμα με την ευκαιρία της σημερινής επετείου των τριών ετών είναι :

50 50 Γιατί χανόμαστε.

Γιατί η Ελλάδα χάνεται.