Σκυλί αντί για παιδί : δεν είναι οικογένεια

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΔΩ

ΚΑΙ ΕΔΩ

Εισαγωγή

Στην Αργεντινή νέοι άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά να μην αποκτήσουν παιδιά.

Αντ’ αυτού, υιοθετούν σκύλο προσπαθώντας να δημιουργήσουν οικογένεια.

Αυτή η τάση συμβαδίζει με δραματική μείωση των γεννήσεων.

Το Buenos Aires έχει πλέον περισσότερα σκυλιά απ’ όσα παιδιά κάτω των 14 ετών.

Η σχέση με τον σκύλο αναβαθμίζεται και γίνεται κεντρική συναισθηματική δομή.

Η «σκυλογονεϊκότητα»

Οι άνθρωποι αποκαλούν τους σκύλους τους “perrhijos” (σκυλo–παιδιά).

Επιδεικνύουν αγάπη με γενέθλια, τούρτες και πάρτυ .

Τα καφέ και οι φούρνοι για σκύλους κάνουν πάρτυ και μπουφέ.

Πολλοί πανηγυρίζουν τη γιορτή του σκύλου, όπως η Victoria Font στο Barto Café .

Η μηνιαία δαπάνη μερικών για υπηρεσίες spa για τον σκύλο φτάνει το 25% του μέσου μισθού .

Κοινωνικές και οικονομικές αιτίες

Η οικονομική αστάθεια και οι δυσκολίες στην απόκτηση στέγης προβάλλεται σα δικαιολογία για την απόφαση να μην αποκτήσουν παιδιά .

Η μείωση των γεννήσεων φτάνει το 41% την τελευταία δεκαετία στην Αργεντινή .

Οι νέοι στρέφονται στη συντροφιά των ζώων για συναισθηματική πληρότητα.

Μια καθηγήτρια σχολιάζει πως η αγάπη και η στοργή μπορούν να εκφραστούν και μέσα από ζώο.

Αλλαγές στην πόλη

Στο Μπουένος Άιρες εμφανίζονται pet‑hotels, pet‑cafés, έως και pet‑νεκροταφεία .

Το Guau Experience υπόσχεται πακέτα spa για σκύλους, με πεντικιούρ και conditioning .

Τα “cemeteries” όπως τα Jardines del Almas διοργανώνουν τελετές και θάβουν κατοικίδια .

«Σκυλογονεϊκότητα» και οικογένεια

Οι «σκυλογονείς» θέλουν να θεωρείται πλέον «οικογένεια» η συμβίωση δύο ενηλίκων με σκύλο .

Σχηματίζονται τελετουργίες και καθημερινές ρουτίνες γύρω από το ζώο, παρόμοιες με τα παιδιά .

Θεωρούν ως βασική ανάγκη την περιποίηση, τη γενέθλια γιορτή, την εκπαίδευση και την υγεία.

Είναι όμως;

Κοινωνικός αποπροσανατολισμός

Νέοι νόμοι έρχονται για να καταστήσουν την πόλη πιο φιλική προς τα κατοικίδια.

Καταρτίζεται μητρώο dog‑walkers και γίνονται δεκτοί οι σκύλοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς .

Ωστόσο, κάποιες φωνές εκφράζουν ανησυχία πως ένας κόσμος με λιγότερα παιδιά «θα είναι χειρότερος» .

Αντίθετες απόψεις

Μερικοί θεωρούν πως η αντικατάσταση του παιδιού από κατοικίδιο είναι συμπτωματική θλίψη.

Οι κριτικές ισχυρίζονται πως οι «σκυλογονείς»δεν είναι γονείς.

Άλλοι αντιτείνουν πως φέρνει συναισθηματική πληρότητα .

Η γνώμη μας :

• Δεν είναι οικογένεια οι δύο ενήλικες και το ζώο. Είναι απλά ένα ζεύγος.
• Ούτε πρόκειται να γίνουν οικογένεια ούτε θέλουν.
• Δεν θέλουν, γιατί δεν υπάρχει η οικογένεια.
• Δεν είναι σκυλογονείς και δεν υιοθετούν το ζώο γιατί δεν είναι παιδί.
• Δεν έχουν γίνει γονείς αυτοί που τα γράφουν.

Η γέννηση ενός παιδιού, η εξέλιξη αυτή στη ζωής ενός ανθρώπου δεν είναι μόνο μία βιολογική αλλαγή.

Πυροδοτεί σειρά από βιοχημικές αλλαγές που με τη σειρά τους φέρνουν ψυχολογικές.

Μαζί με το παιδί ξαναγεννιέται ο γονιός.

Μία λίγο μελετημένη αλλαγή που κάνει και τους δύο, μητέρα και πατέρα, να δουν τον εαυτό τους και τον κόσμο με άλλα μάτια.

Αρκεί η πρώτη επαφή, η όψη του νεογνού, το άγγιγμα, η μυρωδιά του, το άκουσμα από το πρώτο κλάμα, για να επαναπρογραμματίσει το γονιό.

Που νοιώθει μία απέραντη πληρότητα, μία ενδοσκόπηση, ανάγοντας τη κούνια του μωρού σε κέντρο του κόσμου.

Ναι, είναι μία πρωτόγνωρη χαρά του να γίνεις γονιός.

Τη χαρά αυτή έχασαν όσοι παίρνουν ζώο αντί για παιδί.

Τη χαρά αυτή ξέχασαν όσοι μετά από χρόνια και άλλες δυσκολίες την έχουν απωθήσει.

Αλλά τουλάχιστον την έχουν νοιώσει.

Συμπέρασματα

Η pet culture καλύπτει ανάγκες συναισθηματικής εγγύτητας και προσκόλησης σα μία προσωρινή και ατελέσφορη λύση.

Με έντονη ανάμνηση ενός παρελθοντικού παρόντος. Της υπογένειας που σήμερα δεν υπάρχει.

Το επόμενο βήμα είναι η απελευθέρωση από την οικογένεια και η δημιουργία οικογενειακών σχέσεων.

Με τα παιδιά του ο καθένας μας.

Τα συναισθήματα ενός γονιού προς το παιδί του και ενός ανθρώπου προς το κατοικίδιό του μπορεί να παρουσιάζουν κάποιες ομοιότητες στην ένταση της στοργής, όμως είναι ποιοτικά διαφορετικά ως προς τη φύση, το νόημα και τη διάρκεια. Ας τα συγκρίνουμε:

Συναισθήματα γονιού προς παιδί

1. Άνευ όρων αγάπη
   • Η σχέση αυτή συνδέεται με βιολογικούς, συναισθηματικούς και κοινωνικούς δεσμούς.
   • Η αγάπη προς το παιδί παραμένει ακόμη και όταν το παιδί απογοητεύει, αντιδρά ή απομακρύνεται.
2. Αίσθηση καθήκοντος & ευθύνης
   • Ο γονιός έχει την ευθύνη να προστατεύσει, να διαπαιδαγωγήσει, να καθοδηγήσει και να εξασφαλίσει το μέλλον του παιδιού.
3. Αγωνία και φόβος
   • Συνεχής έγνοια για την υγεία, την ευτυχία, την ασφάλεια και την εξέλιξη του παιδιού.
4. Περηφάνια και ελπίδα
   • Ο γονιός βλέπει στο παιδί μια συνέχεια του εαυτού του και της οικογενειακής ταυτότητας.
5. Αναπτυξιακή σχέση
   • Η σχέση εξελίσσεται διαρκώς: από βρέφος → παιδί → έφηβος → ενήλικος. Δημιουργείται ένα διαρκές δυναμικό.

Συναισθήματα “σκυλομπαμπά” προς το σκυλί

1. Στοργή και αφοσίωση
   • Ο “γονιός σκύλου” συχνά νιώθει βαθιά συναισθηματική σύνδεση, παρόμοια με εκείνη της φροντίδας ενός παιδιού.
2. Φροντίδα και προστασία
   • Υπάρχει αίσθηση ευθύνης, αλλά χωρίς την ίδια εκπαιδευτική ή κοινωνική διάσταση.
3. Αίσθημα συντροφικότητας
   • Το σκυλί παρέχει άνευ όρων αγάπη, κάτι που ενισχύει τα συναισθήματα οικειότητας και ικανοποίησης.
4. Πένθος και απώλεια
   • Ο αποχωρισμός από ένα ζώο προκαλεί ισχυρό ψυχικό πόνο, που έχει συγκριθεί με αυτόν της απώλειας ανθρώπου.
5. Παιδικοποίηση του σκύλου
   • Πολλοί άνθρωποι αποδίδουν στα σκυλιά ανθρώπινα χαρακτηριστικά (“είναι σαν παιδί μου”), κυρίως λόγω της ανάγκης για συναισθηματική πληρότητα.